با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
« چه جنگ چه صلح بدون آرامش حاصل نمیشه »
چه مقصودمون جنگ باشه و چه صلح و همکاری و سازندگی و چه استقلال و سوایی ؛ موفق نمیشیم و یا موفقیتِ بزرگی نیست و همون هم بسیار سخت بدست میاد مگر اینکه آرامش داشته باشیم و برای مجموعه هم همینطوره . اینکه ما نسبت به اهدافی چه در زمینه های تحولی و اصلاحی و به هر منظور و چه برای مجموعه و یا جهتِ آرمان های شخصی اینکه آرامش داشته باشیم و حتی فروتن باشیم به معنیِ این نیست که اندکی شک و تزلزل نسبت به پیمودنِ مسیر و رسیدن به اون مقاصد و اهداف داشته باشیم .
اینکه چرا در ایامی که انقلاب ها درون مجموعه ها پدید میاد نمیشه آرامش حفظ بشه به این برمیگرده که جریانات گوناگون جویای تحول میشن و به هر دلیل موجه و یا ناموجه به خواستهاشون نمی‌رسن و از پیِ این فشار یه هرج و مرجِ درونی ایجاد میشه که مثلِ طوفان های ویرانگر دائماً پراکنده و منتشر میشه و صحیحه که وافراً جز ویرانی ثمری نداره و از شدتش کاسته و مجدد گسترده میشه ، تا زمانی که به اون خواست ها حتی اگر ناصحیح باشه منتهی بشه ، با این حال تفاوتی نداره ، اصلِ حفظِ آرامش اصلِ درستیه که با حفظش احتمال موفقیت بیشتر میشه و همون اندازه که رعایت این اصل مهمه مواجه ی صحیح و نیکو با اشخاصی که از کوره در رفته هم اصلِ مهمیه که میبایست رعایت بشه ولی متأسفانه زمانی که جانبِ خشمگین خواستار مطالبه هست و جانبِ دیگر کاملاً مخالفِ اون ، حفظِ آرامش یه جورایی بعید بنظر میرسه و منتهی میشه به همون طوفانهای ویرانگری که بنظرم احتیاجی نیست دَرش بدمیم و لازم به ذکره که راه‌اندازی رسانه های ارتباطی به طریقه ی مذکور به سببِ راهگشایی در راستای تحولات و جلوگیری از چونین اوضاعی تدبیر شده !