با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
جایگاه رهبران و صاحب جایگاه ها مثل عموم نیست ، شکایت و مطالبه مختص عموم و یافتن راه حل و چگونگی فراهم داشتن کار جایگاه ها .
میتونیم مردم یک کشور رو به دسته تقسیم کنیم ؛ عموم و صاحبان جایگاه هایی که تو کشوری به عنوان دولت ، حکومت و به عنوان پادشاهو سلطان شناخته میشن . کاری به این نداریم که این جایگاه ها با رأی عموم انتخاب میشن یا خودشون قدرت رو بدست میارن ولی به هر نحو یک اصلِ مهم وجود داره ، جایگاه یک مقام با عمومیت مردم از نظراتی بسیار متفاوته . اگر مردم نسبت به نوع پوشش انتقاد کنند ، وظیفه ی یک مقام فرهنگ سازی ، ایجاد امنیت و فراهم آوردن بسیاری بستر ها به سببِ برآورده شدن این خواستس و خودش نمیتونه انتقاد کُنه ، نه از دیگر مقام ها به سببِ عدمِ وجودِ اون وضعی که مطالبه شده و قطعاً نه از عموم و باید به ریشه ی مسائل بنگره و متوجه بشه مشکلات و دلایل مقامات چیه که نمیتونن موافق اجرا شدن امری صحیح باشند و این یک مثاله و منظور مطالباته صحیح و بر حقه و البته گاهی هم نسبت به مطالباتی درست مخالف میشه که اون داستانش جداست و ما یک مجموعه ی احسن با مردمان و مقاماتی عادل رو وصف کردیم تا به اصلِ مسئولیت پذیر و وظایف صاحب جایگاه توجه بشه . بنابراین یک مقام یا با عموم مخالفه و یا میبایست برای مهیا شدن اونچه که اونها می‌خوان راه حل ، طریق و برنامه داشته باشه و تو مسیر اجرا شدنش در حرکت باشه وگرنه منتخبیه که به عهدش که خدمت به مردم و فراهم داشتن خواستهاشونه وفا نکرده و اگر باورنده که اشتباهه ، حتی اگر اشتباه باشه توجیهی نیست جایگاهش رو ترک نکنه و البته بازم تأکید دارم که مطالبه و تقاضای صحیح فرضه ماست و خودم به شخصه حتی یک مورد مطالبه ی صحیح از ناصحیح رو تصدیق و تأکید نمیکنم .
یک مورد خاص و یا شاید بشه گفت یک استثناء هم وجود داره که شخصی صاحب مقام و قدرته اجراییه ، مطالبه ای نسبت بهش هست و تشخیصش اینه که این درخواست اشتباهه ، این جایگاه ها نمیتونن با رأی عموم انتخاب شده باشند چراکه اگر اینطور باشه یا باید موافق عموم باشن و یا پستشون رو ترک کنند و اگر اینطور باشه که با رأی عموم انتخاب نشده باشند بدیهیه که بدون ترک جایگاهشون به مخالفت ادامه میدن ولی اگر قسمتی پرشمار از عموم موافق نظری ، قسمتی ممتنع و قسمتی مخالف بودند ، تفاوتی نداره اون جایگاه منتخب عموم باشه یا نه ؛ می‌تونه برای موافقانش در جایگاهش باقی بمونه که لازمه از هم جدا باشن و چونانکه در مجموعه ها همچین امکانی اغلب مهیا نمیشه ، بنده در طول این سالها و در قالب طرح ها به بسیاری ساختار ها و طریق ها اشاره داشتم که چطور مجموعه ای در حین اختلاف نظر های گوناگون بتونن یک مرز و بوم رو حفظ و در کنار هم بدون اختلاف زندگی کنند . نمیشه گفت مفصل نیست و قطعاً ساده نیست ولی مهمترینِ نکات به فراهم بودنِ بستر های مختلف برمیگرده .
باید اشاره داشته باشم که منظور هیچ کشور و مجموعه ای نیست و اینها یکسری اصول و کلیاتِ که بهش معتقدم .