با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
رسانه های بدون حضور متخصصین مثلِ شهریه که خدا رهاشون کرده
دیاری رو بدونِ پروردگار و یا اگر باور و عقیده ای به خدا نباشه ، دیاری رو بدون نظمو نظم دهنده در نظر بگیریم . تصور کنیم خدا دائماً تمامیه جریانات خلقت رو ساماندهی می‌کنه ، از روند چرخشِ ستارگان گرفته تا اعطاءِ سرنوشت خوب برای عادلان که نشونه ی وجودِ نظم محسوب میشه ، حالا عالم و یا شهری رو در نظر میگیریم که خالق ، نظم و نظم دهنده ای نداره و مشخصه که سرانجامش چیه ! رسانه های ارتباطی رو میشه برای اعضاءش همینطور در نظر گرفت که هرچه حضور متخصصین در زمینه های گوناگون ، پررنگتر و به حدودی کافی باشه اعضاءِ اون رسانه ها بیشتر در امان هستند بنابراین گمراهی مایه ی فساد و بی نظمی و هزاران مشکلِ دیگه بین مجموعه نمیشه و البته باید تأکید داشته باشم که مقصود قضاوته هیچ یک از رسانه های ارتباطی نیست بلکه مقصود اینه که متوجه بشیم تمدنِ رسانه های ارتباطی به طریقه ی مذکور که ساختارش با رسانه های دیگه بسیار متفاوته و متشکلته از متخصصانی که به شیوه ای بسیار ساده و راحت امکان ارتباط باهاشون مهیاست ، چقدر می‌تونه مهم باشه .