با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
هوای برنایان رو باید داشت ، معصوم ، خالص ولی نا آگاه و نابالغ
بلوغ مقوله ایه که دائماً در طول زندگی مارو به کمال می‌رسونه و به سنو سالِ خاصی مرتبط نیست و قطعاً محدود به یک موضوعِ خاص هم نیست چونانکه ما تو سنی و تو زمینه ای ، به عنوان مثال نسبت به کار و فعالیت بالغ شدیم ولی برای کمالِ بیشتر به رشد و بلوغ در زمینه هایی دیگه حاجتمندیم . بدیهیه که بلوغِ وجودیه ما در گرویِ رشدِ توأمِ اندیشه با جسممونه و به تنهایی ثمر بخش نیست مثلِ موقعی که فکرمون به اهمیتِ ورزش گواهه ولی انجامش نمیدیم و یا موقعی که به شکلی روتین به کار و فعالیت عادت کردیم ولی دقیقاً نمیدونیم برای چی کار میکنیم و چطور باید کارو فعالیتی صحیح داشته باشیم و لازمه یادآور بشم که بسترِ مناسب و امکاناتِ لازم از هر جهت به جهت رشد و بلوغ اندیشه و جسممون لازمه که مضمونِ بحثمون نیست .
نابالغ بودنِ برنایان که هرچند بیشترِ توجهمون سمتِ جوونتر هاست ولی مطلقاً منظور ایشان نیستند موضوع بسیار مهمیه و اغلب این اشخاص اطرافیانِ ما هستند که بسیار معصوم ، پاکو خالص ولی ناآگاه و خام و با اندیشه ای که اغلب متکی به احساساته ، در معرض گمراهی و مشکلاتی گوناگونند ، بنابراین ناجیِ ایشان بودن بسیار مهمه و حتی اگر به انجام این رسالت علاقه مند نباشیم و با سهل‌انگاری رهاشون کنیمو نسبتِ بهشون بی اعتناء باشیم با رنجش ایشان بسیار اندوهگین میشیم چه برسه به اینکه بسیار دوستدار ایشان و خواستارِ رستگاریشون باشیم و « لازم به ذکر می‌دونم که اشاره و تأکیدِ موکد داشته باشم که این ناجی بودنمون ؛ ابتدا به بلوغِ خودمون نیازمنده و اجبار و مواجه به شکلی نا مناسب می‌تونه تأثیری معکوس داشته باشه و اگر به این چند نکته توجه نداشته باشیم ، خیلی مواقع نه تنها تاثیر خوبی نداریم بلکه خودمون مشکل ساز میشیم » .