با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
ضعف کار گروهی و دلایل نهانِ عدمِ تمایل
دلایلی بسیاری موجب میشه ما کار انفرادی رو به کار گروهی ترجیح بدیم از جمله اینکه نمیدونیم کار گروهی چقدر منجر به برتریمون میشه ، یا احساس میکنیم قراره استقلالمون رو از دست بدیم با اینکه میتونیم با روش های صحیح تمامیه این مشکلات رو حل کنیم . در نظر بگیریم که تو یه دهکده ی کوچیک شخصی گندم میکاره ، دیگری صاحب آسیابه و دیگری صاحب تنوره نانواییه ، حالا تمام این افراد می‌خوان به تنهایی و بدون کمک از دیگری نون رو از اول تا آخر بپزن و شکی نیست که نه فقط کارشون بسیار سخت میشه بلکه وافراً نتیجه از نظر کمیت و کیفیت پایین میاد و مثال دیگه ای که اهمیت روش های صحیح رو شرح میده مثالِ یک شهره بزرگه که بسیاری افراد صاحبِ توانایی ها ، سرمایه ها و دارایی های گوناگون هستندو به عنوان مثال چون ساختار بانکی رو امن و مورد اعتماد نمی‌دونن ، بنابراین اون مرجع و مرکزی که می‌تونه همرو به وصل کنه وجود نداره پس میتونیم به این پی ببریم که وجود اصول و طریق های صحیح موجب میشه ما نسبت به فعالیت گروهی و عادلانه بودن و اینکه منجر به برتریمون میشه گرایش پیدا کنیم .
ولی گاهی تمامیه این موارد به میزانی معقول و معمول فراهمه و ما احتیاج به یه باورِ مهمی داریم که باز هم با یه مثال توضیحش میدم ، خیلی اشخاص تو زندگی براشون پیش اومده که قصد انجام یه فعالیت مثلِ بریدن یک تکه چوب و یا آشپزی رو داشتن و چون قلقش رو نمی‌دونستم مجبور شدن ساعتا با مشقت کار کنن و نهایتاً نتیجه ی خوبی حاصل نشه و میشه گفت برای هممون این اتفاق افتاده که تجربه ی انجام فعالیتی رو داشتیم که انجامش بسیار بسیار سخت بوده و ساعتها به طول انجامیده ولی زمانی که چند دقیقه آموزش و مهارت دیدیم اون کار رو همانا بسیار بسیار سریعتر بلکه بسیار بهتر انجام دادیم و « پزیرش پیرویِ درستی بودن » یه موضوع خیلی مهمه تو زندگیمون که باعث میشه نسبت به فعالیت گروهی متمایل باشیم و یا در حین انجام فعالیت به مشکل برخوریم و البته مثلِ موضوع بالا که نکته ی نهانی و دلیل عدم گرایش نسبت به فعالیت گروهی عدم وجود شیوه ی مناسب و بستر مطمئن بود اینجا هم حلِ یک مسئله ی مهم سبب میشه ما بپذیریم که پیرو و تسلیمِ درستی باشیم و اون شیوه ی تشخیصیه مطمئنه که حالا ما در نظر میگیریم برای فعالیت گروهی خودمون رو آماده کردیم که هر سنو سالی که داریم و تو هر زمینه ای که قصد فعالیت داشته باشیم ، از اصول درست پیروی کنیم ولی اصلاً از کجا معلوم که چی درسته و چی درست نیست ! و شاید توی یه کارخونه ی بزرگ و یا توی فضای دانشگاه و آموزشگاه همه با اطبینان کلامِ مقامِ رأسی و تعلیم دهنده رو بپذیرن ولی مگر تمامیه فعالیت های یک مجموعه در قالب کارخونه ها و دانشگاه ها و مواردی اینچونینی خلاصه و انجام میشه ؟ بدون شک اینچونین موارد فقط بخشی کوچک و مقاطعی کوتاه از کلیتِ فعالیت های روزمرمون رو تشکیل میدن بنابراین اینکه ما بتونیم به واسطه ی مراجع و مراکزی که بنده در این عصر ، راه‌اندازی و بهره‌مندی از رسانه های ارتباطی به طریقه ی مذکور رو روشی بسیار مناسب به جهتِ تشخیص صحیح مسائل می‌دونم ، میتونن مسببِ اعتماد و میلِ ما نسبت به فعالیت های گروهی بشن که اغلب در سطحی وسیعتر به نامِ وحدت و همکاری های گستره تر میشناسیمش .