با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
عادت وجود بر اندیشه و یا کار و یا بطالت هردو
هر فعالیت یدی و یا ذهنی می‌تونه مفید و هدفمند و یا بیهوده باشه ولی ما کاری به مفید و یا بی فایده بودن نداریم ، بحثِ ما اینه که گاهی وجودمون تنها به اندیشیدن عادت داره ، مثل مقاطعی که چندین سال مشغول تحصیل هستیم و گاهی بالعکس ، فقط به فعالیت های عملی عادت کردیم و حوصله ی اندیشیدن به شکل تحصیل منظم رو نداریم ، یک نکته ی بسیار مهم اینه که همیشه سعی کنیم هردوی این موارد رو با هم انجام بدیم و تفاوتی نداره تو چه مقطع و جایگاهی هستیم ، فعالیت جسمی بسیار مهم تلقی میشه ، چه به عنوان پیشه و یا کار هنری و البته که ورزش بنابراین اگر هم اهل اندیشه و علمو تحصیل هستیم لازمه اینچونین فعالیت هایی رو انجام بدیم و اگر هم بالعکس باشه و وافراً مشغول کار یدی باشیم ، لازمه ذهنمون رو معطوف به اندیشه کنیم . اینها هر دو به هم کاملاً مرتبطه ، فعالیت جسمی باعثِ صحت و برتریِ سطح ذهنمون میشه و فعالیت ذهنی و اندیشیدنو خواندن منظم و هدفمند در زمینه های گوناگون باعث میشه نسبت به فعالیت های جسمی مسلط باشیم .
آهنگری رو در نظر بگیریم که انرژی کافی برای ساخت مصنوعات فلزی رو داره ولی موقع ساخت یک سازه ، به دلیل بی حوصله بودن با شکست مواجه میشه ، از فعالیت منصرف میشه . بنابراین « حفظ تعادل به جهت انجام فعالیت های یدی در قالب یک حرفه و مطالعه و اندیشه ی منظم و هدفمند در باب یک موضوع بسیار مهم تلقی میشه » و اگر وجودمون به انجام ایندو فعالیت عادت نداشته باشه و در ابتدا برامون سخت باشه ، بدیهیه که پس از مدتی به شکلی لذت بخش و سیال در میاد و نباید فراموش کنیم که رژیم غذایی اغلب بیشتر از اونی که می اندیشیدم در این خصوص نقش داره .
اگر بخوایم دوتا فعالیت جسمی و ذهنی که برای اکثریت مفید باشه رو مثال بزنیم ، ورزش و مطالعه ی رُمان ، افسانه ها و داستانهای بلند بسیار مفیده و نباید فراموش کنیم که تاثیری که از پی مطالعه ی متن حاصل میشه ، با گوش‌دادن به پادکست و کتاب صوتی متفاوته ، چه رسد به اینکه ما فیلم و سریال رو جایگزین مطالعه قرار بدیم .