با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
محبت فراوان گاه همچون تازیانه ای از جنس طناب دار است
مهربان بودن صفتیست که هیچگاه نمیتوان غیر از زیبایی نسبتی به آن داد ، ولیکن محبت چونانکه از حد بگذرد و ناصحیحو نامتناسب باشد به نازپرودگی « میگرایاند » بنابراین قدرت و مهارتِ پیمودن سخره های سخت در زندگی را کسب نمی‌دارد که اغلب انسان ها در مواقعی از زندگی صاحب این شخصیت در زمینه های گوناگون هستند و به دلیل سهولتِ فراوان پرورش نیافتند .
در این باب نکاتی مهم مطرح است ؛
ابتدا اینکه این به جهت مهربان نبودن توصیه نمی‌گردد و به سببِ حفظ تعادل است و هرگز به منظورِ سختیِ در رفتار نیز یادآور نمیشود . سپس اینکه مثالِ مهربان بودن مثالِ والدی است که برای فرزندش همه چیز را به فراوانی فراهم میدارد و آیا چون وی زیاده و مُسرف باشد ، میبایست اعتراض نماید ؟! قطعاً از باور بنده خیر پس اصل این مطلب توصیه ای به والد و ولی می‌باشد .
نکته ی سوم تأکید مجدد بر این است که اینان نباید موجب این گردد که مدتی بسیار مهربان و دلسوز بوده ، حامی گردیده و سپس با سختی و تُندی و رهایی مواجه گردد و باز هم یادآور میشوم بر حفظ تعادل و انصاف از هر جانب که بسیاری نیتی خوب بوده ولی آیا مهم تر از نتیجه است ؟ چه مهربانی و حمایت فراوان و چه سختگیری و رها داشتن .