با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
اگر احساس میکنید زیاد در معرض نزاع و عصبانیتون رو نمیتونید کنترل کنید ! ،،،
غیر از روانشناسان و متخصصین مرتبط با اعصاب و روان ، « اساتید و مربیانِ مُجربِ » ورزشهایی مثل دفاع شخصی و کُشتی میتونن بسیار بهمون کمک کنند . نه تنها از پی این فعالیت به نزاع کشونده نمیشیم بلکه ازش دور و در برابرش ایمن میشیم ، گویی یه لایه ی حفاظتی ، شکل گرفته از نوعی آرامش و جذبه به وجود خودمون و بر دیگران چیره میشه . خشممون تو تمارین تخلیه و تسلطمون نسبتِ به خشم بسیار کنترل میشه . البته باز هم به نقش « مربیان و اساتید » و رشته ی ورزشی بسیار تأکید دارم ، به عنوان مثال از کلامِ یکی از اساتید هنر . ورزشهای رزمیِ شرق آسیا شنیدم که شاگردان بدون اجازه ی استادشون در هیچ شرایطی ، غیر از دفاع در شرایطی غیرقابل اجتناب ، اجازه ی دعوا و استفاده از فنون رو ندارند ! اگر تخطی کنند از فعالیت در باشگاه ها منع میشن و چه بسا که جریمه هایی برای تخطی کنندگان باشد !
در کل باز هم یادآور میشم که اغلب اوضاع قدرتمندیِ بیشترمون احتمال اینکه به نزاع بپردازیم رو کاهش میده مگر اینکه خوب تعلیم ندیده باشیم ، باورمندم تعلیم صحیح بسیار مهمه .
ولی اگر فرصت ورزش حرفه‌ای رو نداشته باشیم چی ؟ البته باورمندم ما خودمون دلیل اصلی هستیم که باعث میشیم ورزش نکنیم ، به این منظور که اگر واقعاً این مهم رو جدی بگیریم و بهش اهمیت بدیم ، بالاخره وقت و شرایط به سببِ فعالیت فراهم میشه ولی به هر دلیل اگر نتونیم ورزش کنیم و با توجه به اینکه از همه نمی‌تونیم انتظار داشته باشیم که بتونن خشم خودشون رو کنترل کنند ، یه راهکارِ هرچند عجیب ولی عاقلانه بنظرم می‌رسه که مبنی بر رعایت دو اصل و پیش شرط بسیار بسیار واجب ازش بهره‌مند بشیم . اکثراً از توانایی و صفات سگها باخبرند ولی متأسفانه عدمِ مسئولیت پذیر بودنِ عهده داران این حیوانات موجب شده نگاه بسیاری به شکلی منفی نسبت به این مقوله تغییر کُنه . تا زمانی که حیوانی در طبیعت زندگی کُنه ، ما مسئول رفتارش نیستیم ولی اگر تحت کنترل ما در بیاد ، میبایست شرایط رو به جهت صحیح زیستن در کنار هم فراهم کنیم و تا زمانی که نتونیم نسبت به کوچکترین رفتار این حیوان هم چیره باشیم ، بنظرم اجازه ی ورودش به محیط عمومی رو نداریم ! باور دارم اگر یه قانونی وجود داشته باشه که به جهت هر آسیب از سویِ این حیوان ، شخصِ عهده‌دار میبایست محاکمه و قصاص بشه ، گویی که خودش مرتکب اون عمل شده ، بعد به حدودی که لازم باشه این مسئولیت پذیری رو به جهت ورود به محیط های عمومی می آموزیم و مطابق اصولی صحیح رفتار میکنیم و قانونی که میتونم پیش از این نکته بهش یادآور بشم در رابطه با خوده حیوانه که از هر لحاظ حقوقش رعایت بشه و شرایط مناسب برای نگهداری ازش فراهم باشه ، چراکه درد و رنج این موجود زنده ی ، دارای اعصاب ، مغز و احساسات ، از باور بنده هیچ تفاوتی با درد و رنجِ یک انسان نداره ! درسته که یک انسان می‌تونه با هوش و تعقلش جانِ هزاران سگ رو نجات بده و از این جهت صاحب برتری و والا مقام محسوب میشه ولی اگر مسئله هر نوع درد و رنج و ناراحتی باشه ، هیچ تفاوتی به جهت روا دونستن و ساده گذشتنِ از کنار این مسئله به صِرف اینکه اون موجوده زنده سگه و یا انسان نمی‌دونم و باز هم تأکید دارم که درد برای انسان دردناکه و برای موجودی دیگر که آنرا احساس کند نیز .
شرایطی که به جهت مسئولیت پذیر بودنِ نسبت به این حیوان میبایست بی آموزیم بسیار بسیار مهمه ! اگر این مطلب خونده بشه ، به عنوان مثال بجای رجوع به مربی و اساتید مجرب ، به باشگاه مُشت زنیِ خیابانی برویم ، سپس نه فقط از احتمال انجام جدال برامون کاسته نشه که افزوده بشه و یا اگر بدون رعایت اصولی بسیار واجب نگهداری از یک سگ رو بر عهده بگیریم و برای اون حیوان و یا دیگران مشکلی ایجاد بشه ، اینها توصیه بنده نیست !!! بزرگی می‌گفت ترجیح میدم تو نزاع اگر نتونستم از خودم دفاع کنم ، کتک بخورم تا اینکه آسیب بزنم ولی حکیمی به تعادل خوانده و می‌گفت نه کَمی و نه زیادی بلکه به تعادل جاری میگردد چونانکه طریق و اصول را برجای آوریم و چون بر تعادل باشیم ، در امان ! پس مهم‌ترین موارد رو مرتبط با این مطلب دو نکته می‌دونم ، درباره ی ورزش اینکه نقش اساتید و مربیان پیش از هر چیز بسیار مهمه و درباره ی سَگ اینکه به هیچ وجه قلادش در معابر عمومی از دستمون رها نشه و حتی به اشخاصی که هراسان میشن ، نزدیک هم نزاریم بشه ! یه سوال که پیش میاد اینه که اگر قرار باشه هر کاری سگمون انجام بده ، خودمون محاکمه و مجازات بشیم ، چه فایده ای داره ؟! ابتدا اینکه حضور یک سگ کنارم باعث میشه افراد نااهل و اهل نزاع بهمون نزدیک نشن ، سپس اینکه اگر بین دو انسان نزاع دربگیره و شخصی ثابت کنه به دلیل دفاع از خود به دیگری آسیب زده ، آیا تبرئه نمیشه ؟! حالا اگر بجای خودمون ، سَگمون ، تحت سلطه ی خودمون ازمون دفاع کنه ، تفاوتی نداره !
در کل نظر بنده در رابطه ایجاد امنیت در معابر عمومی شهری ، مرتبط با طرح پوشش شهربانان است که از نزاع جلوگیری داشته و همانندِ لایه ی حفاظتیِ دائمی ، مستحکم و دقیقو کافی برای یکایکِ پرشمارِ شهرونان در برابر نااهلان است ولی اینچونین مواردی نیز ، چونانکه با رعایت اصول و نکات مهم مذکور همراه باشد را صحیح و مفید میدانم .