با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
« تمرکز در ایام انقلاب در باب رسانه ها »
در مقاطعی که مجموعه ها قصد انقلاب و اصلاح و تحول داشته باشند ؛ بسیار مهمه که نسبت به یک زمینه ی ارجح و دربرگیرنده متمرکز بود ، نه اینکه موضوعات و مشکلات گوناگون مطرح نشه و در خصوصش مباحثه نکنیم ولی باز هم تأکید دارم که « نسبت به ارجحِ دربرگیرنده متمرکز بود » ، بنده این موردِ رو که متناسب مجموعست مرتبط به رسانه های ارتباطی میدانم و نه به جهتِ منع بلکه به سببِ گسترش فضا و ایجادِ رسانه های ارتباطی به طریق های نوین ، فراهم شدنِ بستر هایی به منظورِ فعالیت پرشمار فعالین که صاحب ایده و راه حلهای گوناگون هستند ولی تو این مقطع که میشه گفت اکثراً نسبت به الزامِ انقلاب و تحولات عظیم موافقند و پذیرفتند ، کمترین نوعِ فعالیتی که درون رسانه ها مشاده میکنم فعالیت رهبرا هست .
همونطور که در گذشته یادآور شد تفاوتهایی بین خلق تمدن های نوین و انقلاب هست ولی یکی از وجوه مشترک بسیار مهم همین فعالیت رهبران هست که صداشون به گوش مردم برسه و مردم بتونن باهاشون در ارتباط باشد ؛ سرخورده نشن ، احساس بی فایدگی نداشته باشن ، فعالیت های فکریشون بی ثمر نباشه ولی یه نگاه به رسانه ها بندازیم و ببینیم غیر از چند رسانه ی خبری و تعدادی کانال های سرگرم کننده که پیگیرشون هستیم و چنتا رهبر میشناسیم که از طریق رسانه ها فعالیت داشته باشند ؟!
نقش ما چیه ؟ آیا تحول می‌خوایم یا از اوضاع راضی هستیم ؟
این خیلی موضوع ساده ایه که ما برای خلق تمدن و انقلاب و تحول ابتدا از همه به مباحثه احتیاج داریم که از طریق رسانه ها میشه این امکان رو فراهم کرد . خیلی افراد اطرافمون هستن که می‌دونن مشکلات چیا هستن و چطور و به چه طریقی میشه رفعش کنیم ولی چون بستر ندارن و بهشون توجه نمیشه میرن سراغ یه فعالیت دیگه بنابراین یا مشکلات مجموعه هیچ موقع رفع نمیشه یا انقدر روی هم جمع میشه تا یک مرتبه به انفجاری که شعاع تخریبش موجب آسیب و ویرانی برغ تمام مجموعه میشه منتهی میشه .
اصلاً ما توجه میکنیم که این رسانه های ارتباطی چه حدود تو سرنوشت مجموعه نقش داره ؟