با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
« از نقصا و عیبامون آگاه باشیم حتی اگر قابل رفع نباشه »
نقص میشه کمبود ، عیب میشه اشکالی که وجودشه که ناصحیحه و این ایراداته که نشونه ی ضعفه و موجبِ ناتوانی و عدمِ موفقیتو نیکبختی میشه .
یه مواقعی هست ما از ایراداتمون ناآگاهیم که یه مقوله ی دیگست و باید به اندازه ای که برای زندگی ارزش قائلیم بدنبال شناختنِ این عیب و نقصا باشیم ولی یه مواقعی هست که از برخی از ایراداتمون آگاهیم ولی امکانِ رفعو حلش نیست و مقصود از بیان این مطلب همینه که هرچند بدونیم فلان مشکل به یه شکلی قابلِ حله ولی فعلاً امکانش نیست ، حتماً ازش آگاه باشیم ، دائماً به نوعی « عمیق و گسترده تر » بهش فکر و در موردش تحقیق کنیم ، چراکه هم عللِ نهانیِ مشکل ریشه یابی میشه ، هم از ایراداتی که ازشون غافلیم آگاه میشیم و هم وجودمون دستخوشه یه چرخه ی اصلاحیِ دائماً در حال تکامل و پرسرعت میشه .