با یاد و تمنای یاری از پروردگار و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
« وعده های بزرگِ کاذب و استوار »
گاهی از سویِ دیگران وعده هایی بهمون داده میشه که عملی نمیشه ولی تو یه اوضاعِ سخت بهمون اعتماد بنفس میده و یا بهمون کمک می‌کنه تا از اون مقطع های بسیار دشوار بتونیم گذر کنیم ، گاهی این وعده ها با نیت های خوبی مطرح میشه ولی به نوعی کاذب محسوب میشه ، گاهی معلوم نیست که عملی بشه یا نه و گاهی فریب کارانست ولی یه تعدادی از وعده ها هستن که کم ترینِ احتمالات هست که تحقق یافتنی نباشه و اون وعده هاییه که به درستی تعیین شده و به خودمون بستگی داره و برای اشخاص خداباور میشه گفت وعده هایی که از سوی پروردگار و به عنوان سرنوشت تعیین شده و یه جورایی میشه گفت این نوعِ وعده ها که گاهی هم با اشخاصی دیگه برامون مشخص شده و نسبت بهش کوشا هستیم انقدر احتمالش کمه که بهشون نرسیم که میشه گفت غیر ممکنه مگر اینکه خودمون از استواری نسبت به مسیر منصرف بشیم . من این نوع اهداف و وعده هارو مثلِ این می‌دونم که خودمون رئیس خودمون باشیم و بتونیم مدیریتش کنیم و سرانجام میدونیم به حدودِ تلاشمون به خواستهامون رسیدیم ، بنابراین خیلی قابل اتکاست .
امیدوارم تو زندگی از همه بیشتر به این نوع وعده ها متکی و دلگرم باشیم و تو مسیرش حرکت کنیم که اگر خیلی اتفاقاتِ خوبی که منتظرشیم برامون بوجود نیومد تو زندگی سرِپا باشیم و چه از سمت خانواده و چه اشخاصی که بسیار به کلامشون باورمند و متکی هستیم ، اگر این وعده ها تعیین شده ، بتونیم تا جایی که میشه درک کنیم ، گذشت داشته باشیمو ببخشیم .