با یاد و تمنای یاری از یگانه پروردگار بی‌همتا و (صمد) و تمام اهل درستی و نیکی و حق و عدالت با عقاید و آیین های گوناگون
دخالت با نیات گوناگون در امور گوناگون ، در وضعی که ازمون درخواستی نشده !
اغلب ما انسانها تو شرایطی قرار میگیریم که سعی میکنیم با کلام و بیان تجربه و یا مواجه ای به نوع دیگر در اموری مداخله کنیم که در خصوصش ازمون درخواستی نشده ! از پند والدین و بزرگان به فرزندان و برنایان تا مشاوره و ابراز نظر عموم مجموعه نسبت به موضوعات گوناگون و چه در قالب گفتار و چه کردار و مسائلی ساده و یا بسیار پیچیده . جالبِ که حتی نظر دادن در باره ی این موضوع ، چنانکه « هر سخن احتمالاً موجب جهت دهی میشه » برام بسیار متفاوت و چالش برانگیز بود با اینکه اکثراً زمانی که با مقوله های گوناگون مواجه میشم ، پس مدتی اندیشه و استنادو تحقیق به نتیجه ای میرسم که حداقل در ذهن خودم صحیح محسوب میشه بنابراین از بیانش امتناع ندارم . با این تفاسیر در نهایت به نتایجی مهم رسیدم که یادآور شدنش رو نامناسب نمی‌دونم . ابتدا اجازه بدید مواجهمون رو در این زمینه به دو نوع تقسیم کنیم ؛ وقتی با دیگری مواجه هستیم ، مثلاً زمانی که یکی از نزدیکانمون رو به هر شکل دچار اشتباه دریافتیم و بدون اینکه ازمون کمک بخواد اقدامی به منظورِ یاری داشته باشیم . نوعِ دیگر مواقی که بشکل غیر مستقیم مواجه ای داشته باشیم ، به عنوان مثال فردی که در زمینه ای کتابی پند آموز و آموزنده می‌نویسه و یا موقعی که تو شهری سیل میاد و بدون اینکه ازمون کمکی خواسته بشه ، به قصد کمک عازم میشیم . دلیل اینکه دو حالت متفاوت مطرح شد این بود که ذهنمون باز بشه تا به کلیت ماجرا واقف بشیم و توجه داشته باشیم که نظر بنده در باب این مقوله نه موافقِ و نه مخالفِ مگر اینکه چند نکته ی مهم رو یادآور بشم و بازهم تأکید دارم تفاوتی نداره مواجه ای مستقیم و یا غیر مستقیم داشته باشیم . ابتدا از همه به اهمیت حضور متخصصین و افراد مسئول در میانمان متوجه باشیم ؛ گاهی می‌پنداریم فرد و یا مجموعه دچار اشتباهیِ و اگر میزانی تفکر و اندیشه در اون رابطه داشته باشیم به سرعت سعی میکنیم حداقل نظرمون رو بیان کنیم . گاهی اوضاع از این وخیمتر و خطری رو پیش روی دیگری دریافتیم ، در هر دو وضع ، مهمترین نکته رو فراموش نکنیم که هرچند نیت خوب انسان قابل تحسینِ ولی برای هر موضوع و کاری « فردی متخصص و مسئول وجود داره » ، بنابراین پیش از ابراز نظرمون حتی نسبت به افرادی بسیار نزدیک بهتره که به متخصصین مراجعه کنیم و حتی اگر قصد بیان موضوعی رو داریم پس از مشورت با ایشان به جهت گفتار اقدام کنیم و یا فرض کنیم نزاعی شکل گرفته و یا حقی پایمال میشه ، بسیاری اشخاص هستند که در این رابطه تجربه و امکان مناسب و کافی دارند و مبادا چه در گفتار و چه در عمل ، با نیاتی نیکو ، نه فقط مشکل رو رفع نکنیم بلکه کار رو سختتر کنیم . بنابراین مهمترین نکته همینِ که به جهت هر مواجه ، چه مستقیم و چه غیر مستقیم و چه ازمون درخواست بشه و یا نه ، « ابتدا به متخصص و فرد مربوط مراجعه کنیم » . قطعاً نکاتی دیگر مطرحِ که هرچند به اندازه ی اصلِ ابتدایی مهم نیستند ولی بد نیست به مواردی یادآور بشیم ، به عنوان مثال جایگاه خودمون رو بشناسیم ، حتی گاهی به صرف صمیمیت و یا بزرگتر بودن خودمون رو شایسته ی نوعی گفتار و عمل میدونیم ، گاهی بالعکس و می‌پنداریم اگر موضوعی رو افرادی بزرگتر و صمیمی ارجاع بدیم ، قطعاً درستِ ولی ممکن کاملاً اشتباه باشه ، شاید اصلاً نباید با بزرگانمون مشورت کنیم و موضوعی رو مطرح کنیم ، شاید نظر اونها اشتباه باشه ! ولی مراجعه به فرد متخصص و ذی ربط رو نمیشه انکار کرد . نهایتاً اینکه حدود و جایگاه خودمون رو بشناسیم و بخصوص در رابطه با مسائلی که دارای حساسیت باشه ، بشکلی غیر مستقیم مواجه کنیم . به عنوان مثال قصد داریم درباره ی اعتیاد گفتاری داشته باشیم ، قطعاً کلامی به زبان متشابه هم می‌تونه موثر باشه و یا با نزاع و ناحقی مواجه شدیم و اینجا هم با حظورمون میتونیم به اوضاع غالب شیم .
قطعاً از مهمترین صفات و نشونه های برتری افراد و مجموعه ها اینه که تو شرایط بحرانی بتونن بهترین واکنش رو نشون بدن و گاهی ما بالکل از این غافلیم که بهترین ، مناسبترین و مفید ترین مواجه اونه که به نیکترین نتیجه منجر بشه و نه آنچه که گاهاً از پی نیات خوبمون که حتی با چاشنی رشادت توأم باشه بنابراین بازهم و بازهم یادآور میشم که مراجعه به متخصص و افراد ذی ربط می‌تونه در خصوص مسائلی هرچه مهم‌تر بهمون اطمینان بده که به نتیجه ای احسن منتهی بشه .